By Moyshe Shimel
Translated by Floris Kalman (2008)
I seek advice, like someone dangerously ill.
I want to flee before the doom.
I seek a kinship with grasses and with snow.
Perhaps I will yet come back as them.
But nothing helps me. I cry out. It hurts.
I fall upon the earth with longing and with joy.
In her I seek a likeness to myself
But she is great, and smells of eternity.
I feel the walls, I feel the table and the bench,
Nothing helps me. I am dangerously ill.
At night my doom is lurking after me.
It shames me to reveal this. I blush with shame
To write this poem, because I really do fear death. |
איך זוך אַן עצה, ווי אַ מענטש, וואָס איז מסוכּן קראַנק.
איך וויל אַנטלויפן פאַר דעם אונטערגאַנג.
איך זוך אַ קרובהשאַפט בײ גראָזן און בײ שנײ.
אפשר וועל איך אויפגײן גאָר אין זײ.
נאָר ס'העלפט מיר גאָרנישט. כ'שרײ. און ס'טוט מיר ווײ.
כ'פאַל צו צו דר'ערד מיט בענקשאַפט און מיט פרײד.
איך זוך אין איר צו מיר אַן ענלעכקײט.
נאָר זי איז גרויס און שמעקט מיט אײביקײט.
איך טאַפּ די ווענט, איך טאַפּ דעם טיש, די באַנק,
עס העלפט מיר גאָרנישט. כ'בין מסוכּן קראַנק.
עס לויערט אין די נעכט אויף מיר דער אונטערגאַנג.
איך שעם זיך אויסצוזאָגן. כ'בין פאַר בושה רויט,
אַז כ'שרײב דאָס ליד, ווײל כ'האָב באמת מורא פאַרן טויט.
|