| |
By Moyshe Shimel
Translated by Floris Kalman (2008)
Dearest,
I'm not a poet.
I'm a person full of sorrow and death
Like you, like all of us –
Of skin and bone, of flesh and blood.
I speak softly
the better to be heard.
I tell about myself and about you,
That is to say – about everyone,
About the world,
Which is concealed and disguised
And beautiful,
Like you.
Dearest,
In beauty there is more sorrow than joy.
It is like a clear wind,
That comes and vanishes
Like me, like you, like all of us.
In deep forests of doom
I seek a path to myself, to you,
To the world,
That sings and dies and blooms —
You are beautiful.
I love you.
Is this a poem?
No. |
|
טײערע,
איך בין נישט קײן פּאָעט.
איך בין אַ מענטש פול טרויער און טויט,
ווי דו, ווי אַלע מיר –
מיט הויט און בײן, מיט פלײש און נלוט.
איך רעד שטיל,
מען זאָל מיך בעסער הערן.
איך דערצײל וועגן זיך און וועגן דיר,
דאָס הײסט, וועגן אַלע,
וועגן דער וועלט,
וואָס איז פאַרהוילן און פאַרשטעלט
און שײן,
ווי דו.
טײערע,
אין שײנקײט איז מער טרויער דאָ, ווי פרײד.
זי איז, ווי אַ לויטערער ווינט,
וואָס קומט און פאַרשווינדט,
ווי איך, ווי דו, ווי מיר אַלע.
אין די טיפע וועלדער פון פאַרפאַל
זוך איך אַ וועג צו מיר, צו דיר,
צו דער וועלט,
וואָס זינגט און שטאַרבט און בליט – –
דו ביסט שײן.
איך האָב דיך ליב.
צי איז דאָס אַ ליד?
נײן.
|
|
